Je t' oublierai tous les jours...

Ήξερα ότι θα έρθουν επιτέλους πελάτες την Παρασκευή και είχα ενθουσιαστεί . Ότι και να ήταν θα ήταν μια αλλαγή . Κάτι διαφορετικό από τη ρουτίνα της ζωής μου εδώ στην Μύκονο .

Αλλά ότι κι αν φανταζόμουν για αυτό το 3ήμερο σβήστηκε μονοκονδυλιά ... Πως μπορεί κάτι μαύρο να σου φτιάξει τη διάθεση ( και να μην είναι μπάφος ! );

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή .

Πάω γεμάτος ενέργεια δουλειά γύρω στις 22,45 ( on time δηλαδής ) . Το αφεντικό με ενημερώνει για τους πελάτες που ήρθαν και ότι έγινε μια αλλαγή . Τα 5 κορίτσια ( 32 χρονών γαιδάρες ) του μπάτσελορ που ήταν να μείνουν στο 5-6 ( δίπλα μου δηλαδή )τα έβαλε στην βίλα ( στο άλλο κτίριο δηλαδή ) , για να μη μας κολάζουν !

'' Μα σου είπε κανείς ότι δε θέλω να κολαστώ ; '' φώναξα , αλλά μάλλον δεν έφτασε η φωνή πέρα από τα χείλη μου , γιατί αυτή συνέχισε να μου αναλύει αυτά που πρέπει να κάνω . Κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ότι αυτές δε θα ήταν 5 τυχαίες . Κάτι θα γίνει που θα βλαστημήσω την ώρα και τη στιγμή που αλλάξαν δωμάτιο .

Η νύχτα περνούσε αδιάφορα - μπορώ να πω και βαρετά - ώσπου ξαφνικά (όχι δεν έπιασε καταιγίδα ) αλλά ήρθαν οι 5 κοπέλες να μου αφήσουν τα κλειδιά για να βγουν . Ήρθε κι αυτή . Καθόταν λίγο πιο μακριά από τις άλλες . Για να την ξεχωρίσω , αν και ήδη οι άλλες ήταν θολές για μένα . Αυτή έλαμπε ( και σε κάτι μπούτια έπεφτε το φως της αλλά αυτή κοιτούσα βασικά ) . Η μια κάτι μου μουρμουρούσε και εγώ κάτι της απαντούσα , που μάλλον την ικανοποίησε γιατί έφυγε ευχαριστημένη προς τις φίλες της . Από ευγένεια με χαιρετάνε όλες και τελευταία αυτή ...

'' Κάτι γίνεται εδώ'' λέω εγώ αλλά το προσπερνάω γιατί έπρεπε να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου (100 % professional ) .

Τα λεπτά γίνονται ώρες και οι ώρες φέρνουν το ξημέρωμα σιγά σιγά ...

Γεμάτος αγωνία περιμένω την επιστροφή της , να δω μήπως θα έχω κάτι παραπάνω για να ασχοληθώ ή απλά ήταν ιδέα μου .Σε κάθε ήχο που ακούω σηκώνομαι να την υποδεχτώ , να της δώσω το κλειδί , αλλά κάθε ήχος δεν είναι αυτή .Ήρθαν οι 3 από τις πέντε φίλες . Αυτή έμεινε με μια άλλη . Φυσικά γιατί τα μπάζα πήγαν για ύπνο νωρίς , φοβούμενες πως το φως της ημέρας θα αποκάλυπτε τον αληθινό τους εαυτό . Το μωρό μου δεν είχε τέτοιους φόβους ...

Σκεφτόμουν όλα αυτά ( επίσης και το τι τσάι να πιω ) και ξαφνικά ακούω μια φωνή , μια μουσική '' θα μου δώσεις το κλειδί μου '' , γυρνάω απότομα και την βλέπω . Ήταν ένα όνειρο ! Ήταν ένα όνειρο; Τσιμπήθηκα να δω αν είμαι ξύπνιος ( ακόμα το χω το σημάδι ) . Είναι υπέροχη .Είναι το στυλ της γυναίκας που θα έκανε τον οικονομολόγο της παρέας να σου μελανιάσει τον ώμο από τις μπουνιές , που θα έκανε τον Νίκο να πει '' εντάξει μωρέ καλή είναι '' , που θα έκανε τον Κώστα να χάσει το μάθημα της γιόγκα , που θα έκανε τον Μαγγί να μειώσει κι άλλο τα στάνταρ του . Έχει κάτι γαλαζοπράσινα μάτια με σγουρά μαύρα μαλλιά , κοντούλα , μαυρισμένη ( natural ) , βυζάκια παραπάνω από όσα έπρεπε ( τέλεια δηλαδή ) και ένα κωλαράκι που κοιτούσε μόνο ψηλά , ήταν κάπως έτσι δηλαδή

Της έδωσα το κλειδί ( και του δωματίου και της καρδιάς μου ) και έφυγε ...

Την επόμενη μέρα περίμενα με ανυπομονησία να έρθει η βάρδια μου να τη δω , να τη θαυμάσω πάλι . Δεν ήρθε να μου δώσει το κλειδί της όμως , έστειλε το μπάζο . Φοβήθηκε , σου λέει μην πάθει κάτι το παιδί . Ρουτίνα θα της ήταν σαλιάρηδες τύποι να στάζουν πάνω της . Είχε μάθει να τους αντιμετωπίζει ...

Η ώρα περνούσε και αυτή πάλι θα ερχόταν τελευταία . Σαν να το είχε τάμα να με κάνει να περιμένω για να τη δω . Όταν άκουσα τον ήχο της ( τον αναγνώριζα πια ) πετάχτηκα ! Με το κλειδί στο χέρι την περίμενα να ανεβεί . Πάλι σορτσάκι αυτή , πάλι όνειρα εγώ . Χαμογέλασε φιλικά ,με αποχαιρέτησε κουνώντας τα χέρια της κι έφυγε ...

Τελευταία μέρα κ είχα τη μελαγχολία του χωρισμού . Του γλυκού όμως γιατί ήξερα πως χωρίζουμε αλλά δεν το θέλαμε . Έφταιγε ο κόσμος και η μοίρα μας ...Το μπάζο έκανε τη δουλειά του γύρω στις 23,00 κι εγώ τη δουλειά μου μέχρι τις 6 το πρωί , όπου εμφανίστηκε . Με το κλειδί στο χέρι ξανά εγώ της το δίνω και τότε μου λέει
'' Α το θυμάσαι το δωμάτιο μου ; ''
'' Κάποια πράγματα αξίζει να τα θυμάσαι '' της απαντάω (με το φόβο της απόλυσης και της μήνυσης για σεξουαλική παρενόχληση να κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου ) αλλά έπρεπε κάτι να πω ( με ξέρετε !!! )
''Όντως κάποια ( πράγματα ) αξίζουμε ! '' μου λέει κ ....

Συνήλθα 3 μέρες αργότερα και σας τα γράφω ...

Εμ κατάλαβε το βαθιά καλυμμένο σχόλιό μου , εμ μου την είπε και έδειξε πόσο καλά ξέρει τι είναι κ τι έχει ... Την αγαπώ ...

Κ ευτυχώς θα έχω τη φωτό της πάντα να τη θυμάμαι ...